ایه های انتظار

مجله افق حوزه 26 آبانماه 1389 شماره 289
دیدگاه رهبری نسبت به بانوان طلبه، مسئولیت ها را سنگین تر کرد.
 
  مقام معظم رهبری برای بانوان طلبه نقش درجه اولی قائل هستند و این دیدگاه وظیفه و مسئولیت بانوان طلبه را سنگین تر کرده است.

 معاون فرهنگی و تربیتی مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران، در گفت وگو با خبرنگار مرکز خبر حوزه، با اشاره به بیانات رهبری درباره بانوان طلبه و ضرورت ارتقای معرفتی، آنان اظهارداشت: دشمنان اسلام و نظام برای فروپاشی و تضعیف بنیان های جامعه دینی و اسلامی، اهداف و نقشه های خود را بر بانوان جامعه اسلامی معطوف کرده و توطئه های فراوانی برای تضعیف باورها و ارزش های اسلامی در میان آنان تدارک دیده اند.

حجت  الاسلام والمسلمین قندی افزود: امروز بانوان جامعه اسلامی در اقشار و اصناف مختلف، نیازمند حفظ و حراست جدی فکری و اعتقادی هستند و حوزه باید توجه و عنایت بیشتری به نیازهای آن ها داشته باشد تا آنان جهان و جامعه خود را بهتر بشناسند و با خطرها، نیازها و وظایف خود آشناتر شوند، بر این اساس در این عرصه نیازمند افرادی هستیم که با توجه به وجه اشتراک جنسیتی تأثیرگذاری بیشتری در میان بانوان داشته باشند. وی ادامه داد: بانوان طلبه با حضور در عرصه جهانی بسیار تأثیرگذار هستند. بانوانی که حرف برای گفتن دارند و می توانند نقش آفرینی فکری و فرهنگی در جامعه و جهان داشته باشند، این گونه افراد حضورشان برای حوزه ضروری است؛ بنابراین حضور بانوان توانمند در عرصه بین الملل ظرفیتی است که حوزه می تواند به خوبی از آن استفاده کند. حجت  الاسلام قندی تصریح کرد: امروز زنان تأثیر بسیار شگرفی در ایجاد حرکت در جوامع مختلف دارند، بر این اساس این ظرفیت در جامعه ما باید مورد توجه قرار گیرد.

 معاون فرهنگی و تربیتی حوزه های علمیه خواهران بیان داشت: امام راحل با اهمیت بخشیدن به نقش بانوان در جریان مبارزات انقلاب اسلامی، در حقیقت آغاز حضور یک جبهه بسیار عظیم و طوفنده ای از ظرفیت جامعه اسلامی را رقم زدند، مقام معظم رهبری همین ظرفیت را در حوزه های علمیه خواهران مورد توجه قرار دادند و به حوزه تأکید کردند. باید از این ظرفیت در توسعه قلمروی فکری و فرهنگی کشور و جهان استفاده شود. وی ادامه داد: برخی معتقدند بانوان طلبه باید در حد یک مبلغ معمولی و یا حداکثر مبلغی باشند که بتواند در شهرستان ها تبلیغ دین کنند؛ درحالی که حضور آن ها در نقش های اجتهادی و فکری در جامعه بسیار مهم و ضروری است.

معاون فرهنگی و تربیتی حوزه علمیه خواهران با اشاره به نگاه منحرفانه و تحقیر آمیز غرب به زن، حضور بانوان فرهیخته مسلمان در عرصه های جهانی را ضروری دانست و خاطرنشان نمود: جهان امروز، دنیای حضور مردم در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است؛ بنابراین حضور خواهران طلبه با توانمندی علمی و توانایی فکری در عرصه جامعه بین الملل، به نحوی ارائه الگوی تجربی از زن فرهیخته مسلمان به جهانیان است. وی افزود: ارائه این الگو به جهانیان بسیاری از شبهات و تهمت ها در زمینه تحجر مسلمانان درباره زنان را از بین می برد و پاسخ قاطعانه ای به کسانی خواهد بود که ادعا می کنند در جوامع انسانی حقوق بشر و حقوق زنان پایمال می شود، این الگو ها عملا نشان می دهند که زنان فرهیخته در متن جریانات اجتماعی و فرهنگی نظام اسلامی حضور و نقش تأثیرگذاری دارند.

 ظهور و حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) از وعده هایی است که در روایات و آموزه های دینی به آن تصریح شده است.

پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «مردى از خاندان من حکومت خواهد کرد که نامش با نام من یکى است. اگر از دنیا جز یک روز نمانده باشد، خداوند آن روز را دراز مى گرداند تا او حکومت را به دست گیرد.»

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «با مهدىِ ما، حجت ها تمام مى شود. او پایان بخش امامان و نجات بخش امت و نور آخرین است.»

رسول اکرم (ص) نیز در وعده ظهور حضرت حجت (عج) می فرمایند: «قیامت بر پا نمى شود تا زمانى که زمین از ستم و دشمنى آکنده شود، آن گاه مردى از خاندان من قیام مى کند و زمین را، همچنان که از ظلم و جور آکنده شده، از عدل و داد پر مى کند.»

امام باقر (ع) می فرمایند: «هر گاه قیام کند، به کعبه تکیه مى دهد و سیصد و سیزده مرد بر گردش حلقه مى زنند. نخستین سخنى که مى گوید این آیه است: «بقیّة اللّه براى شما بهتر است اگر ایمان داشته باشید». آن گاه مى فرماید: «من بقیّة اللّه روى زمین هستم و جانشین و حجّت او بر شما.» آن گاه هر کس بخواهد به او سلام دهد، چنین مى گوید: سلام بر تو اى باقیمانده خدا در زمین خدا.»

امام مهدى (ع) فرموده اند: «من بقیّة اللّه (باقیمانده حجّت هاى خدا) در زمینم و از دشمنان او انتقام مى گیرم.»

و نیز رسول خدا (ص) فرموده اند: «اگر از عمر دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد خداوند آن روز را دراز مى گرداند تا مردى از نسل مرا برانگیزد که همنام من است و دنیا را از عدل و داد مى آکند همچنان که از ستم و بیداد آکنده شده است.»

هر عملی كه از انسان سر می‌زند اثرات خاص خود را بر نفس و جامعه‌اش می‌گذارد. غیبت نیز از این قاعده مستثنی نیست و سه نوع اثر دارد.

1- بر رابطه غیبت كننده با غیبت شوندگان تأثیر منفى مى‏گذارد. كسى كه از او غیبت شده است وقتى آگاه شود كه در مجلسى از او به زشتى یا بدى یاد شده است از غیبت كننده ناخرسند می شود و او را مسئول خدشه‏ دار شدن وجهه و آبرویش می داند. غیبت كننده با تعرض به آبروى دیگرى او را از موقیعت اجتماعى‏ اش ساقط مى‏ كند و این كار در حالى انجام مى‏ گیرد كه او از آن چه درباره‏ اش مى‏ گویند بى‏ خبر است و نمى‏ تواند براى پوشیده ماندن عیوبش اقدام كند. خداوند در قرآن كریم پس از نهى از غیبت، تشبیه رسایى براى نمایاندن زشتى آن آورده است.

«لا یَغتَب بَعضكم بعضاً اَیُحب اَحَدكم اَن یَأكل لَحم اَخیهِ مَیتاً فَكرهتموه (1)؛ و بعضى از شما غیبت بعضى نكند آیا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده ‏اش را بخورد؟ (یا) از آن كراهت دارید.»

این آیه نشان مى‏ دهد كه غیبت كننده به برادر مؤمن خود آسیبى مى ‏زند كه او از آن غافل است. در حالى كه خوردن معمولا عملى است كه با التذاذ توأم است غیبت كردن كارى نفرت‏ انگیز است. غیبت اگر چه به انگیزه التذاذ صورت مى‏ گیرد، ولى با آگاه شدن از واقعیت آن نه تنها لذت بخش نیست كه بسیار ناخوشایند است. این ناخوشایندى را همگان درك مى ‏كنند، همان گونه كه همه ناخوشایندى خوردن گوشت برادر مرده خویش را درك مى‏ كنند.

2- دومین اثر غیبت، اثرى اجتماعى است كسانى كه شنونده غیبت هستند همواره این احتمال را مى ‏دهند كه غیبت كننده در غیاب آنان نیز از عیوبشان سخن گوید. در نتیجه رابطه آنان با غیبت كننده تضعیف مى‏ شود. در صورتى كه غیبت زیاد صورت گیرد محیط اجتماع امنیت خود را از دست مى‏ دهد و آبروى انسان‏ها در خطر مى‏ افتد.

بسیارى از اهداف دین از طریق ایجاد پیوند و الفت اجتماعى قابل دسترسى است و شارع احكامى را وضع كرده است تا مردم از طریق تعاون و مشاركت در هدف و مسیر به آن اهداف دست یابند. این تعاون و همكارى نیازمند خوش‏بینى متقابل مردم است. غیبت از جمله گناهانى است كه محیط را براى ایجاد همدلى، نامناسب مى ‏كند و رسیدن به اهداف اجتماعى را دشوار میسازد. در صورتى كه غیبت كننده از زشتى‏ هاى اخلاقى دیگران یاد كند، در واقع آنها را رواج مى‏ دهد، قبح آنها را از دل‏ها مى‏ ریزد و محیط را از نظر اخلاقى آلوده مى‏ كند.

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:

«من قال فى مؤمن ما رأته عیناه و سمعته اذناه فهو من الذین قال الله عزوجل: ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشة فى الذین آمنوا لهم عذاب الیم(2)؛ كسى كه درباره مؤمنى آن چه به چشم دیده و به گوش شنیده بگوید، از جمله كسانى است كه خداوند فرمود: كسانى كه دوست دارند زشتكارى در میان آنان كه ایمان آورده ‏اند، شیوع پیدا كند، براى آنان عذابى پُر درد خواهد بود.»

3- اثر دیگر غیبت در رابطه انسان با خداست. كسى كه غیبت می كند از فرمان خدا سرپیچى كرده است و كیفر الهى در انتظار اوست و آخرتى ناخوشایند خواهد داشت؛ زیرا نیكى‏هاى او همه به آتش این عمل مى ‏سوزد.

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:

«الغیبة حرام على كل مسلم و انها لتأكل الحسنات كما تأكل النار الحطب(3)؛ غیبت بر هر مسلمانى حرام است و آینه نیكى‏ ها را مى‏ سوزاند چنان كه آتش هیزم را مى‏ سوزاند.»

دشوارى كار غیبت كننده از آن روست كه جبران گناهش وابسته به رضایت كسانى است كه غیبت آنها را كرده است.

پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند:

«مَن اَغتاب مُسلماً او مُسلمة لَم یقبل الله صلاته ولا صیامه اربعین یوماً و لیلة الا ان یغفر به صاحبه (4)؛ كسى كه غیبت زن و مرد مسلمانى را كند خداوند نماز و روزه او را تا چهل روز و شب نمى ‏پذیرد، مگر آن كه برادرش او را ببخشاید.»

اگر غیبت كننده موفق به توبه شود و غیبت شونده از حق خود بگذرد، خداوند او را خواهد بخشید؛ ولى گناه غیبت چنان بزرگ است كه خداوند به حضرت موسى (علیه السلام) وحى فرمود: كه اگر غیبت كننده توبه كند آخرین كسى است كه به بهشت وارد مى‏ شود و اگر توبه نكند اولین كس خواهد بود كه به درون آتش جهنم میرود. 

آقا! بیا که بی تو، پریشان شدن بس است.       از دوری تو، پاره گریبان شدن بس است.

کنعان دل، بدون تو شادی پذیر نیست       یوسف! ظهور کن که پریشان شدن بس است.

یعقوب، دیده ام چه قَدَر منتظر شود       یعنی مقیم کلبه احزان شدن بس است.

موی سپید و بخت سیاه مرا ببین      دیگر بیا که بی سر و سامان شدن بس است.

تا کی گناه پشت گناه ایّها العزیز؟      تا کی اسیر لذّت عصیان شدن؟ بس است.

خسته شدم از این همه بازی روزگار       مغلوب نفس خاطی و شیطان شدن بس است.

سر گرم زندگی شدنم را نگاه کن      بر سفره های غیر تو مهمان شدن بس است.

دست مرا بگیر که عبدی فراری ام      دست مرا بگیر، گریزان شدن بس است.

اِحیا نما در این شب اَحیا، دل مرا      دل مردگی و این همه ویران شدن بس است.

آقا! بیا به حقّ شکاف سر علی (ع)       از داغ هجرت آتش سوزان شدن بس است.

******

ملت ما ملت معجزه گر قرآن است و من سفارشم به ملت :

تداوم بخشیدن به راه شهیدان و استعانت از درگاه خداوند است .

تا این انقلاب را به انقلاب حضرت مهدی (عج) وصل نماید و در این تلاش پی گیر مسلما” نصر خدا شامل حال مومنین است.*
*
شهادت ,زیباترین , بالنده ترین و نغزترین کلام در تاریخ بشریت است. شهادت بهترین و روشن ترین معنی حقیقی توحید است و تاریخ تشیع خونین ترین و گویاترین تابلو نمایانگر شکوه و عظمت شهید است.
*